In de komende jaren dreigt internet een dusdanige energieverslinder te worden dat als het ware een energetische ‘flessenhals’ zal ontstaan, met de daaruit voortvloeiende prijsstijgingen en slome dienstverlening.

Dat is alvast wat blijkt uit een onderzoekspremière van de universiteit van Melbourne. Australische researchers zijn er immers in geslaagd van het internet-energieverbruik een model op te stellen en, nu de breedbanddiensten steeds wijder ingang vinden, de voornaamste actoren in die online energieconsumptie te identificeren.

Nieuwe diensten, zoals video-on-demand in hoge definitie, real-time Web gaming, P2P-netwerking, videoconferenties en thuiswerk zullen de vraag naar bandbreedte nog doen toenemen.

“Om deze nieuwe diensten te ondersteunen,” zegt Dr. Kerry Hinton van de universiteit van Melbourne, “zal de capaciteit van het Web significant moeten groeien. Bijgevolg zullen het energieverbruik en de CO²-voetafdruk van het Web exponentieel toenemen.”

Het model voorspelt dan ook dat, alle verbeteringen in de energiedoeltreffendheid van electronica ten spijt, het internet tegen 2020 van 0,5 % van het huidige nationale electriciteitsverbruik naar 1 % zal stijgen. Zo’n kleine pas vooruit in de cijfers betekent op wereldschaal natuurlijk een (CO²-)stap van jewelste.

Volgens de onderzoekers is het nu duidelijk geworden dat de exponentiële groei van het internet niet houdbaar is. Indien de service providers hun uitrusting niet moderniseren, zal het energieverbruik de pan uit swingen. Paradoxaal genoeg zal de moderniseringskost dan in verhouding misschien veel te hoog geworden zijn.

Nu al zouden webgebaseerde ondernemingen moeilijkheden ondervinden vanwege de grootte en de energievereisten van servers, routers en datacentra.

Na lang een vrijhaven geweest te zijn waar alles vanzelfsprekend was en de mogelijkheden eindeloos leken, is Internet dus flink op weg om een serieuze reality check te ondergaan.