Ondertussen maken we allemaal wel deel uit van één over ander "sociaal netwerk". Ik tref velen aan op LinkedIn (de versie voor mensen in `t pak), maar nog meer vertier vind je op Facebook, of de succesrijke lokale Challenger Netlog. Deze sociale netwerken drijven op de mate waarin de deelnemers zichzelf binnenste buiten willen keren. Hoe meer je prijsgeeft over jezelf, hoe vlotter de zaak draait. Daarnaast maken ze zich allemaal schuldig aan de inflatie van het concept "vriend".
Noem me een heremiet, of beter nog, misantroop: ik hou `t lijstje vrienden beperkt. Deelnemers aan Facebook en Netlog doen net het tegenovergestelde: hoe meer, hoe beter. Wie maalt erom dat niet elke "vriend" dat etiket verdient?
Wat hier nu allemaal mis mee is? Op `t eerste gezicht niet al teveel. De meesten onder ons weten zich immers nog tot op bepaalde hoogte te controleren, maar toch zien we steeds meer mensen afglijden en dingen uitvreten die ze nooit zouden overwegen mochten ze zich niet veilig weten in het halfduister van hun kamer, enkel verlicht door een flikkerende monitor.
Zo dacht ik een tijdje dat Netlog voornamelijk bevolkt werd door vrouwen van middelbare leeftijd met ernstige rugproblemen. Een andere verklaring voor de poses die ze aannemen vond ik niet direct. Tot ik begreep dat ze wat "cleavage" willen tonen. Onschuldig toch? Tuurlijk wel, tot zo`n dame dan gevonden heeft wat ze wil - en er vervolgens niet in slaagt die vleeswarenfoto`s verwijderd te krijgen.
Of tot de jonge beloftevolle manager naast het net vangt, omdat de HR manager Google had gebruikt en teveel tegenspraken en risico`s meende vast te stellen. Dat die jonge idioot eigenlijk best in staat is zich te gedragen, en dat de "tegenspraken en risico`s" totaal onschuldig bedoeld waren, dat krijgt ie op dat moment niet meer uitgelegd.
Het probleem is zo reëel, dat ondertussen de eerste bedrijven een rendabele business draaien op `t wegspoelen van virtuele misstappen. Deze bedrijven beloven je online reputatie te managen, te verbeteren waar nodig en de schade te beperken waar mogelijk (Dat dit vaak neerkomt op het aanmaken van betekenisloze inhoud om de Google-rangschikking te manipuleren, moeten we er maar bijnemen.) Een goede zaak? Toch niet. Dergelijke initiatieven wekken immers de indruk dat je het beheer van je online reputatie best aan derden kan overlaten. En dat is een foute voorstelling van zaken: net zoals je in `t gewone leven aansprakelijk bent voor de indruk die je wekt, ben je dat ook in je virtuele wereld, die versie van je wereld waar alles veel meer kleeft.
Zoals die rottattoo waarmee ik zonet wakker werd. Was ik gisteren maar nuchter gebleven.
(de auteur laat weten dat één en ander fictief is)

Ben Caudron