Of het lezerspubliek nu daalt of niet (en in het noorden van het land is dat geen algemene regel), de online strategie waarvoor de verschillende persgroepen kiezen kan erg uiteenlopen. Een Mediafin bijvoorbeeld, dat zich richt tot een meer dan gemiddeld begoed publiek, maar waarvan de lezers vaak een abonnement hebben dat door hun werkgever betaald wordt, is niet van plan om zich nog verder te diversifiëren buiten de nieuwe web-poot (m24.be); die is weliswaar gewijd aan een ruimer publiek, maar draait nog altijd rond geldzaken (zoals het beheren ervan maar ook... het uitgeven!). "Nu is onze vloot compleet", vat Geert Wellens samen. Een Rossel daarentegen heeft verschillende ijzers in het vuur zitten buiten zijn twee trekpaarden (Références en Vlan). In 2007 heeft Rossel bijvoorbeeld NetEvents opgekocht, dat actief is op het domein van vrije tijd (bioscoop, evenementenagenda, dating, tickets...), en heeft het Carchannel uitgebracht, parallel met het laatste Autosalon. Een nieuwe thematische site die draait rond toerisme zal binnenkort aan het firmament van Rossel verschijnen. En een groep zoals Concentra tenslotte, met een sterke lokale verankering (Antwerpen en Limburg) is eerder geneigd om te kiezen voor niche-sites, die zich focussen op dezelfde geografische zone; hierbij komen Web 2.0 elementen te pas: bij het nieuws uit de regio, worden pagina's per gemeente gecreëerd.

Maar de favoriete niche afzetmogelijkheden zijn ook een zorgenkind voor de persgroepen; met name stelt zich voor hen de vraag: hoe kunnen zij de aderlating stelpen die de zoekertjes in volle kracht treft nu zij de concurrentie moeten aangaan met de grote portaalsites (in België vooral MSN) en sites zoals eBay, Craigslist of immo-sites. Zij onderhouden dus min of meer nauwe banden (via rechtstreekse controle of een partnership) met jobsites, met zoekertjes-platformen, met sites die draaien rond immo of auto's. Iets minder vaak zal men in hun portefeuille ook sites vinden die draaien rond een problematiek zoals gezondheid of een site gewijd aan overlijdensberichten.

Geen dominant model

Als het papier inderdaad voorbestemd is om in min of meerdere mate achteruit te boeren, en het digitale verondersteld wordt het roer over te nemen, kan men dan vandaag al een dominant model definiëren? Het antwoord is duidelijk: neen. Enerzijds blijft er op lange termijn toch nog altijd die moeilijke keuze tussen het model van het betalend online abonnement, en het model van alles gratis, gesponsord door de reclame. Waar het model van het betalende abonnement momenteel duidelijk overheerst in België, is er niets dat zegt dit model ook over vijf jaar de bovenhand zal voeren in ons land, toch zeker niet als men af moet gaan op het eeuwige getwijfel bij de Amerikaanse kranten. Des te meer omdat de kranten van nabij de zetten van hun concurrent volgen, en een krant, die radicaal kiest voor het gratis-model, het verkeer op zijn site spectaculair zal zien stijgen... zodat de andere kranten dit voorbeeld zouden kunnen volgen (de nabootsing leeft erg sterk in België, vooral in het Noorden, aldus professor Leo Van Hove van de VUB). Wat het aspect van ontwikkeling betreft, heeft elke speler in zijn schuiven projecten zitten om nieuwe diensten te lanceren, of dat nu gaat om een site, nieuwe mobiele diensten, rich content met video, of initiatieven op het vlak van Web 2.0 (vaak gekenmerkt door een verhoogde interactiviteit met de lezers of een meer doorgedreven doelgerichtheid, op lokaal of thematisch vlak). Bij Corelio noteert Johan Mortelmans een noord/zuid discrepantie bij zijn groep: "wij waren de pioniers aan Nederlandstalige kant, en wij hebben een sterke positie veroverd met De Standaard en Het Nieuwsblad. Aan Franstalige kant zijn wij nog maar pas van start gegaan. De media zijn verschillend. Frankrijk, vooral de Franse tv, is van veel meer belang in het Franstalige deel