Verder stelt de studie van deze twee vorsers van de VUB, die vertrekt vanuit een staal van 82 kranten, verspreid over 8 landen in Europa, beduidende verschillen vast tussen de landen, en noteert zij dat de strategie van de sites met de jaren verandert. Het komt dus vaak voor dat betalende sites de gratis-formule uittesten en omgekeerd. Tegenover de andere Europese landen valt in België het succes op van de formule "toegang voor een dag": meer dan de helft van de kranten biedt die aan, tegenover slechts 11% gemiddeld in Europa. Daartegenover is het concept "pay-per-view" (het raadplegen van een uniek artikel) onbestaande in ons land, alhoewel sommige kranten een kredietformule aanbieden (een voorafbetaald bedrag dat recht geeft op het raadplegen van artikels tot het krediet opgebruikt is). Vergelijkt men de verschillende kranten, dan zal men zien dat niet altijd hetzelfde betaald moet worden (het gratis gedeelte varieert): waar goed de helft van de kranten ook een PDF-versie van de krant verkoopt, verkiezen anderen om hun archief ten gelde te maken of bieden zij tegen betaling een content aan die exclusief online is.

Volgens Leo Van Hove vloeien deze strategische beslissingen voort uit verschillende factoren. Op de eerste plaats de karakteristieken van het lezerspubliek: het is uiteraard gemakkelijker voor een publicatie die zich tot een meer begoede kring of een professioneler publiek richt om de content van zijn kolommen ten gelde te maken. Dat is typisch het geval voor kranten met economische informatie à la Wall Street Journal, die overvloedig geraadpleegd worden in bedrijfsmiddens: "als zelfs zij hun content niet kunnen monetiseren, dan zal het nog moeilijker zijn voor de anderen". In vergelijking tot andere uitgaven laten zij vaker de toegang tot hun archieven betalen, die een waardevolle content vormen. De tweede reeks factoren die beschouwd moeten worden zijn het niveau van inburgering van het internet in het land, het relatief belang van de adverteerders bij de financiering van de pers, maar ook het concentratieniveau van de sector van de kranten. Een derde element tenslotte is de "variabele van de mimicry": de kranten houden nauwlettend hun concurrenten in het oog en stemmen gemakkelijk hun strategie op die van de concurrentie af. Dit element zou bijzonder belangrijk zijn in het Vlaamse gedeelte van het land. Bijkomstig hebben de beschikbare betalingswijzen, een factor die erg varieert van land tot land, eveneens een invloed, zelfs al is die factor moeilijker te beoordelen.

Het artikel geeft ook aan dat "gezien de neerwaartse spiraal van de inkomsten bij de print, de meeste leidinggevenden bij de kranten duidelijk begrijpen dat zij geen andere keuze hebben dan een zo groot mogelijk stuk van de taart van de online reclame in de wacht te slepen". Het artikel citeert een expert van het consultancybureau Digital Deliverance, die schat dat "de kranten 20 tot 100 online lezers nodig hebben om het verlies van slechts één lezer van de printversie te compenseren". Het artikel vermeldt tevens cijfers van de Amerikaanse vereniging van krantenuitgevers waaruit blijkt dat het aandeel van de reclame-inkomsten van het web in het tweede trimester 2007 nog slechts 7% bedroeg van de totale reclame-inkomsten van de kranten. Het aandeel van de online reclame ging weliswaar in 2007 nog sterk vooruit, maar minder snel dan in het jaar tevoren (+19,2% in het 2e trimester 2007 tegenover +33,2% het jaar voorheen).

Het artikel kan online geraadpleegd worden op het adres:
http://www.uic.edu/htbin/cgiwrap/bin/ojs/index.php/fm/article/view/2014/1899