De technologie voor identificatie via radiofrequenties (RFID) wordt dan ook een belangrijke economische factor, en dan vooral bij de toepassingen voor distributie en transport. Maar de toekomst belooft nog vele andere toepassingen. Dankzij de chip zal men bijvoorbeeld onmiddellijk de inhoud van een vol karretje in de supermarkt kennen. De aangekochte voorwerpen kunnen geanalyseerd worden; de betaling ervan zal contactloos geschieden wanneer NFC-lezers in de mobieltjes aangebracht worden; medicijnen zullen "getagd" worden zodat zij beter opgevolgd kunnen worden.

Maar deze technologie roept ook een nieuwe problematiek op het vlak van de bescherming van de privacy op, en daarbij is de (quasi) onzichtbaarheid van de chips een van de grootste problemen. Hoe kan men waarborgen dat de wet gerespecteerd wordt wanneer de technologie onzichtbaar is? Bovendien kan gelijk wie de content van een RFID chip aflezen, als hij de goede lezer heeft. En een chip kan persoonlijke gegevens bevatten (of gegevens die persoonlijk kunnen worden wanneer ze met een database gelinkt worden) zodat de drager van de chip vanop afstand geïdentificeerd kan worden.

Bij het transport is het essentieel dat de systemen waarmee anoniem gereisd kan worden blijven bestaan. Bij de grootwarenhuizen zouden de chips op de verkochte waren automatisch geneutraliseerd moeten kunnen worden wanneer men aan de kassa passeert (door ze uit te schakelen of fysiek te verwijderen).

Wanneer er voor de chip geen enkele toepassing meer voorzien is nadat het product de winkel verlaten heeft, dan zouden er eigenlijk al bij de fabricatie technische maatregelen ingebouwd moeten worden die de neutralisatie van RFID chips garanderen. Er bestaan al oplossingen maar er moet nog verder onderzoek gebeuren om de praktische middelen te vinden om ze toe te passen.

En tot slot moeten er veiligheidsnormen uitgewerkt worden die garanderen dat de eventuele persoonlijke informatie die in de chip opgeslagen is niet vanop afstand gelezen kan worden door derden zonder medeweten van de persoon in kwestie.

RFID (Radio Frequency Identification) Met de RFID chips kan men voorwerpen of personen identificeren en lokaliseren. Zij bestaan uit een microchip (ook wel etiket of tag genoemd), en een antenne die via radiogolven praat met een lezer, over een afstand die kan gaan van enkele centimeters tot tientallen meters. Sommige prototypes zijn haast onzichtbaar (0,15 millimeter breed en 7,5 micrometer dik), terwijl andere, die 2 mm² groot zijn, 512 kilobyte kunnen bevatten en gegevens kunnen uitwisselen aan 10 megabit per seconde.

NFC (Near Field Communications) De communicatiestandaard die sinds 2002 ontwikkeld werd en waarmee verschillende soorten chips kunnen communiceren en met elkaar werken. De afstand voor communicatie aan een maximaal debiet van 424 kbps is 10 cm.