Klikfraude is in Pay Per Click reclame de praktijk waarbij een malafide persoon, een automatisch script of een programma een goedbedoelende surfer imiteert die op een tekstadvertentie klikt. Bij klikfraude is de ‘klikker’ (mens of programma) niet geïnteresseerd in de advertentie an sich.

Zoals de naam al aanduidt is Pay Per Click een reclamevorm waarbij de adverteerder betaalt per klik. Hij mag dus ook verwachten dat die klik een commercieel potentieel inhoudt. Bij klikfraude is dat uiteraard niet het geval.

Waarom bestaat er zoiets als klikfraude? In de eerste plaats om dezelfde reden waarom mensen elkaar al honderden jaren de kop inslaan: geld. Websites die Pay Per Click advertenties van de zoekmotoren à la Google en Yahoo integreren krijgen immers een deeltje van de inkomsten van de ‘kliks’ die hun bezoekers verrichten en dus bestaat bij sommigen de verleiding om die kliks kunstmatig de hoogte in te jagen.

Een tweede reden voor het bestaan van klikfraude: omdat er altijd mensen zijn die graag een ander de duvel aandoen. Slechts één voorbeeld: stel dat u bedrijf A bent en u merkt dat uw concurrent van bedrijf B zwaar inzet op zoekmotorreclame. Als u niets beter te doen hebt zou u in theorie kunnen lekker veel kliks laten uitvoeren op de tekstadvertentie van bedrijf B dat op die manier nutteloos in de kosten komt.

Hoe groot is het probleem? Niemand weet het zeker.

Het grote probleem met klikfraude is dat niemand met zekerheid kan zeggen hoe groot het probleem is en voor hoeveel kliks je als adverteerder dus eigenlijk hoort te betalen.

De meest voor de hand liggende verklaring daarvoor is uiteraard dat je nooit weet wat zich in het hoofd afspeelt van de persoon die op je tekstadvertentie klikt. Zelfs als hij ‘bonafide’ is ben je nog niet zeker of hij echt wou klikken en of hij effectief zoekt wat jij biedt.

Niet dat de zoekmotoren daar niets aan doen. Wel integendeel: de Google’s van deze wereld getroosten zich moeite om het probleem aan te pakken (maar volgens sommigen te weinig). Dat blijkt toch uit allerhande initiatieven terzake. Google, de facto de populairste zoekmotor in onze contreien, is er niet vies van om klikfraudeurs te vervolgen (zoals eerder gebeurde), het opende een klikfraudesite en het bedrijf geeft zijn adverteerders zelfs klikfraudestatistieken (via de rapportengenerator van hun Google AdWords account).

Onder de technieken om de ‘invalid clicks’, zoals Google ze noemt, aan te pakken, vinden we allerhande detectie-en filteringsystemen (in deze PDF van Alexander Tuzhilin van de Stern School of Business at New York University vind je er meer details over). Maar verwacht niet dat je er echt alles over vindt (Google heeft allicht geen zin om u op ideeën te brengen).

De inschatting van de impact van de klikfraude blijft echter een beetje koffiedik kijken. Of met andere woorden: hoeveel kliks op uw advertenties zijn ‘legitiem’. De zoekmotoren zelf bewegen uiteraard hemel en aarde om de impact van het probleem te minimaliseren. Google zelf zegt bijvoorbeeld dat minder dan 10% van de kliks op zijn advertenties ongeldig zijn. Maar daar zijn sommige externe partijen, die van klikfraudemonitoring hun bezigheid hebben gemaakt, het niet mee eens. Google kruiste dan ook al meer dan eens de degens met deze partijen, en valt ze in het bijzonder aan op hun methodes.

Een van hen is het Amerikaanse Click Forensics dat vorige maand stelde dat 16,2% van alle online reclamekliks in het derde kwartaal van dit jaar uit klikfraude kwamen. Dat is meer dan dezelfde periode vorig jaar en dus zegt Click Forensics stijgt het probleem ondanks de inspanningen van de sector. Maar er is meer: Click Forensics beweert ook dat de klikfraude op de netw