En vermits het internet slechts bestaat bij gratie van haar gebruikers situeert het probleem zich dus daar. Zoals reeds vaker geopperd zou er een eenduidig en sluitend identificatiesysteem uitgewerkt moeten worden waardoor de afzender van de e-mail of content creator met 100% zekerheid geïdentificeerd kan worden. Op zich weinig schokkend nieuws. Hoewel heel wat commerciële bedrijven zich zonder twijfel geroepen voelen hiervoor een oplossing aan te bieden, moeten we ons sterk de vraag stellen of deze taak wel voor hen is weggelegd. Een 100% sluitend systeem is immers bij voorkeur verbonden met het rijksregister en god behoede ons dat commerciële organisaties daar vrij toegang toe krijgen. Met andere woorden: zo’n dienstverlening met sterk toegevoegde waarde, behoort tot het takenpakket van een overheid die meegaat met haar tijd.

Maar dan komen natuurlijk de commerciële en vrije markt mechanismen in werking. De Post heeft immers jaren geleden (in 2002) een dergelijke dienst uitgewerkt (De PostBox). Een schitterend initiatief waarbij een ‘persoonlijke geïdentificeerde elektronische brievenbus voor het leven’ aan iedereen werd aangeboden. Het duurde echter een fractie van een seconde eer de ISPA en haar leden erop sprongen en De Post aanklaagden wegens concurrentievervalsing en oneerlijke concurrentie. De dienst werd plots veel minder toegankelijk en voornamelijk gepositioneerd naar professionele gebruikers. Met ander woorden: een ronduit schitterend initiatief werd aangepast en het kind werd met het badwater weggespoeld en het bezinksel werd CertiPost gedoopt.

Nochtans zou deze discussie weer aangezwengeld moeten worden. Want een e-mailadres dat onafhankelijk is van de provider heeft een heleboel voordelen. Denk maar aan de introductie van de Mobile Number Portability in 2002. Het heeft de mobilofoniemarkt grondig door elkaar geschud en de concurrentie danig aangewakkerd wat in de meeste gevallen in het voordeel van de gewone consument is. Het spreekt voor zich dat de grote ISP’s daar niet op zitten te wachten. Hoe meer we een ‘always on’ leven gaan leiden hoe minder geneigd we zullen zijn ons e-mailadres te wijzigen, met andere woorden: hoe sterker de (ongewilde) klantenbinding. Hotmail en gmail bieden hier misschien een oplossing voor de jongeren, ouderen zijn er nog steeds niet happig op.

Maar beeld u eens in hoe fantastisch het zou zijn als iedereen een eenduidig e-mail adres heeft dat daarbij gekoppeld zou worden aan het woonadres. Dat je op een eenvoudige wijze het e-mail adres zou kunnen afleiden van het fysieke adres waarop ze wonen. En dat wanneer iemand verhuist, De Post met DoMyMove ook automatisch het e-mail adres zou wijzigen en e-mails tijdelijk zou doorsturen?

Dit is een dienstverlening die mijns inziens behoort tot het takenpakket van de overheid of van een organisatie als De Post. Op deze wijze zou zij een nieuwe impuls kunnen geven aan haar imago en zichzelf als onontkoombaar profileren.

In een tijd waarin we ons meer en meer mobiel bewegen is er een uitgesproken noodzaak aan een reëel, fysiek referentiepunt dat controleerbaar en betrouwbaar is.

BJÖRN JOOS – PROPHET