Niet dat ik daar ooit allemaal lang stil bij stond. Vandaar dat ik me de precieze data ook niet herinner. Internet was voor mij een logisch verlengstuk van mijn passie voor computernetwerken en datacommunicatie in een tijd dat een bedrijfsnetwerk nog Novell heette, peer-to-peer een synoniem was van Lantastic en BBS’en hip waren.

De term internetpionier had voor mij altijd een narcistisch bijsmaakje dus gebruik te ik het niet graag. Wat is trouwens een pionier? En zijn er in dit land überhaupt pioniers?

Dit is wat Wikipedia zegt: “Een pionier is iemand die als een van de eersten een bepaald gebied betreedt, zodat hij daar zijn weg moet vinden zonder gebruik te kunnen maken van de ervaring van anderen. Kenmerkend voor het werk van een pionier (het zogenaamde pionieren) zijn de ontberingen die men ondergaat en de grote inspanning die men zich moet getroosten omdat allerlei voorzieningen nog ontbreken. Het werk van een pionier gaat vaak gepaard met vele mislukkingen en tegenslagen, omdat de pionier nog niet kan beschikken over methodes die zich in de praktijk bewezen hebben. Het werk van een pionier is wel erg belangrijk, omdat anderen er op kunnen voortbouwen. Sommige personen zijn van nature een pionier. Zochten pioniers in oudere tijden een nieuwe en onbekende omgeving op, in de recente tijden zijn de pioniers bijvoorbeeld degenen die een nieuw bedrijf opstarten. Een echte pionier functioneert minder goed in een compleet gevestigde omgeving.”

Of met andere woorden: een pionier verdient zelden de nagels om aan zijn gat te krabben zoals men dat in mijn West-Vlaamse heimat wel eens pleegt te zeggen. Maar je hebt ze wel nodig. Want zonder pioniers geen vernieuwing.

Anyway, tot daar een veel te lange inleiding om te zeggen dat er nog anderen zijn die moeite hebben met het pionierverhaal. Neem nu Marc Mestdagh, gedelegeerd bestuurder van Feweb. Die werd blauw toen hij de artikelenreeks met vier pioniersprofielen in De Standaard las. Of toch minstens bij één.

Hieronder leest u waarom. We publiceren de integrale tekst die Mestdagh ons toestuurde. Aan u om te reageren…

“Toenemende verbazing bij het lezen van de reeks artikelen in De Standaard over de Vlaamse internetpioniers. Zeker als Peter Hinssen laat hoofdletteren dat internet in België “Keuterboeren” is. Hierbij gaat men voorbij aan het feit er vandaag heel wat webontwikkelaars zijn die hard moeten werken om op de eerste plaats de erfenis van de luchtbel – de pioniers herinneren zich die nog wel – zien te overbruggen. Laten we hun belang voor het internet niet minimaliseren, maar een en ander moet toch in de juiste context geplaatst worden.
 
Wat de pioniers vooral gemeenschappelijk lijken te hebben is het geluk en ontegensprekelijk ook het ondernemingstalent om op korte termijn geld te verdienen. De vernieuwing die ze brachten had niet enkel met het optimaliseren van het internet te maken, maar evenzeer met het uitbouwen van slimme business-modellen waar nogal wat kapitaal mee verleid werd. Als je het zou vergelijken met de luchtvaart, hebben zij er niet voor gezorgd dat iedereen het vliegtuig kan nemen, maar wel dat diegenen die wilden meevliegen ook nog lekker konden eten aan boord.
 
Laten we dus vooral naar het internet van vandaag kijken. Hoewel de betekenis van het woord web 2.0 inmiddels sterk uitgehold is, blijft het een duidelijk signaal dat het internet volwassen is geworden, zowel van de kant van de gebruikers (cf. de verkiezing van de internetgebruiker tot man/vrouw van het jaar door Time), als van de webontwikkelaars die het medium tot een efficiënt en zinvol communicatie instrument weten uit te bouwen. En uiteraard droomt elke webondernemer wel om morgen een tweede google in zijn portefeuille te hebben of minstens om de internationale website van Microsoft te mogen ontwikkelen. Vlaamse webontwikkelaars zijn realistisch en professioneel, net zoals de sterk toenemend