Op zich is dat nog geen ramp. Alles is dan nog mogelijk. Soms gebeurt het dat een inzending die helemaal onderaan de shortlist bengelt na wat gediscussieer toch nog een award krijgt. Maar wie al wat juries achter de rug heeft, zal beamen dat dit niet altijd even makkelijk is.

En het wordt er niet makkelijker op als je merkt dat op het moment dat die cases aan bod komen, de helft van de jury eigenlijk absoluut geen flauw idee heeft waar de case over gaat. Neem nu Nokia Concept Lounge, een case waar ikzelf grote fan van ben. Blijkt dat lang niet iedereen doorheeft wat nu juist de bedoeling is van dit platform en wat een impact dit concept heeft op trouwe Nokia klanten. Op zo’n moment kan je niet meer doen dan het concept nog maar eens uitleggen, in de hoop een aantal juryleden toch nog te overtuigen. Tevergeefs…

En voor andere cases ligt de oplossing zo voor de hand: vertaal al je werk naar het Engels, zeker voor internationale awards als Eurobest of Cannes. Zowel de banner voor De Post (Snow) als Sprite3G (Mortierbrigade) hadden slechts 2 van de 8 juryleden (mezelf en Bram Oorthuizen van QI Nederland) bij de eerste stemronde begrepen, wegens uitsluitend Nederlandstalige copy. De banner voor De Post (een zéér mooi, eenvoudig en interactief idee volgens mij) heb ik tijdens de discussie nog moeten vertalen, maar dan is het vaak al te laat.

En de belangrijkste les die ik terug mee neem: de eerste indruk tijdens de eerste juryronde is van kapitaal belang. Tijdens de eerste seconden moet je de jury pakken en die aandacht moet je zo lang mogelijk vasthouden. Enkel dan wordt je onthouden en dat maakt vaak het verschil tijdens de discussies, wanneer de awards uitgedeeld worden.

Morgen nog 1 dagje Integrated jury. Ik doe mijn uiterste best, maar ik laat me liever niet meer verleiden om veel moois te beloven… Tot morgen,

Vincent Jansen