Als je voldoende lang hamert op klikfraude krijg je natuurlijk dat effect. Vergelijk het een beetje met de reputatie van internet bij veel niet-surfers of beginnende surfers: als je voortdurend allerlei reportages brengt over virussen, kredietkaartfraude en chattende pedofielen krijgen Janneke en Mieke natuurlijk een beeld van het net als een oord van verderf, kandidaat-bommenmakers en seksueel geperverteerden.

Google mag dan al hameren op zijn ‘do no evil’ slogan: de nieuwe wind bij concurrent Microsoft, de domeinerende marktproporties van Google (dat daarmee onvermijdelijk Big Brother-achtige allures krijgt) en de discussies, processen en studies rond klikfraude bezorgen het bedrijf klappen in zijn merkbeleving. Het zou ons trouwens niet verwonderen dat dit resulteert in een bijgestuurde marketingstrategie die tot nu toe erg community-gebaseerd was. Maar wat als die community afkalft of op zijn minst minder trouw wordt en je een imagoprobleem hebt?

Waarom Google dat doet? Naar eigen zeggen omdat het vindt dat de mensen die ‘onafhankelijke cijfers’ leveren over klikfraude het probleem sterk overdrijven. En dat doen ze dan weer omdat ze bij die opgeblazen cijfers belang hebben omdat ze precies daar hun diensten rond verkopen.

Dat klopt natuurlijk wel een beetje maar ook het omgekeerde is waar: niets zegt ons dat Google die cijfers niet ‘onderdrijft’, het heeft er ook alle belang bij.

Meer info over de nieuwe functies vind je hier  en hier.